Jak sprawdzić, czy projekt Development Center został przygotowany i zrealizowany zgodnie z najwyższymi standardami?

Popularność metody Development Center nie maleje od lat. Coraz więcej firm na rynku deklaruje gotowość do przeprowadzenia sesji. Jak wybrać najlepszą? Po czym poznać, że za diagnozę kompetencji odpowiedzialni będą profesjonaliści?

1. Podczas całodniowej sesji możliwa jest diagnoza maksymalnie 8 kompetencji. Jeśli ktoś obiecuje, że zbada więcej, to najpewniej odbije się to na jakości.
2. W trakcie pełnej sesji powinno zostać przeprowadzonych od 4 do 6 ćwiczeń, w zależności od ich długości i stopnia złożenia. Mniejsza liczba ćwiczeń nie gwarantuje, że zostanie uwzględniona niezbędna do zachowania obiektywizmy różnorodność. Większa spowoduje, że ćwiczenia będą musiały być bardzo krótkie, a przez to mniej diagnostyczne.
3. Ćwiczenia wykorzystywane podczas sesji powinny być maksymalnie różnorodne. Oznacza to, że każdy uczestnik powinien wziąć udział zarówno w ćwiczeniach grupowych (np. dyskusja) jak i indywidualnych (np. case study), zarówno pisemnych (np. in basket), jak i praktycznych (np. prezentacja). Oparcie całej sesji na ćwiczeniach jednego rodzaju może niesłusznie faworyzować niektórych uczestników, innym znacznie utrudniając uzyskanie sprawiedliwej oceny (np. osoby o skłonnościach do introwertyzmu będą wypadać gorzej od ekstrawertyków w ćwiczeniach grupowych związanych w wysoką ekspozycją społeczną, niezależnie od poziomu swoich kompetencji).
4. W ćwiczeniach grupowych nie powinno brać udziału więcej niż 6-8 osób, w zależności od charakteru i długości ćwiczenia. Liczniejsza grupa może spowodować, że nie wszyscy uczestnicy znajdą dla siebie wystarczająco dużo przestrzeni, żeby móc zaprezentować swoje umiejętności.
5. W każdym ćwiczeniu każdy uczestnik powinien być obserwowany przez minimum dwóch asesorów. Z drugiej strony, jeden asesor nie jest w stanie prowadzić rzetelnej obserwacji więcej niż dwóch uczestników naraz. Co oznacza, że np. obserwacja sześcioosobowej dyskusji przez dwóch asesorów nie jest dobrą praktyką. Podobnie, jeśli ćwiczenie polegające na symulacji rozmowy (popularne scenki) jest obserwowane jedynie przez jednego asesora, to również nie możemy mówić o rzetelnym podejściu. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy aktor jest również doświadczonym asesorem, a jego rola jest mocno ograniczona i umożliwia robienie notatek (np. jeśli podczas prezentacji jego rola ogranicza się jedynie do zadawania pytań).
6. Po projekcie każdy uczestnik powinien otrzymać szczegółowy raport indywidualny oraz mieć zapewnioną możliwość uzyskania profesjonalnego feedbacku od jednego z asesorów uczestniczącego w projekcie.